มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์....ชื่อนี้เห็นเด่นชัดเมื่อครั้งที่นั่งรถผ่าน
และคิดว่าข้างในมหาวิทยาลัยเป็นอย่างไรบ้าง และแล้วอะไรไม่รู้ได้ดลใจให้เลือกเรียนที่เกษตร
อาจเป็นโชคชะตาหรือฟ้ากำหนดมาแล้วว่าเรา...ได้เรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้
...ก้าวแรกที่เข้ามาในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์...เป็นมหาวิทยาลัยที่กว้างมาก..ยังคิดอยู่เลยว่าจะเดินถูกหรือไม่..
แต่ก็ยังดีที่มีรถเมล์วิ่งในมหาวิทยาลัยที่คอยรับนิสิตหรือบุคคลากรภายในมหาวิทยาลัย
หรือที่เรารู้จักกันดีว่า"รถตระลัย"
ถึงแม้ว่ามีรถตระลัยแต่ก็ไม่พอกลับความต้องการของนิสิตได้
จึงมีมอไซด์รับจ้างวิ่งอยู่ในมหาวิทยาลัย ปัจจุบันวิ่งได้แค่ถนนในมหาวิทยาลัยรอบนอกเท่านั้น...
และจะมีรถวิ่งในมหาวิทยาลัยเป็นจำนวนมากเพราะว่าในมหาวิทยาลัยมีหลายหน่วยงานมากถึงมากที่สุด
และยังมีโรงเรียนสาธิตฯอีก ทำให้รถติดเป็นประจำ
...แต่ก็เป็นเรื่องเคยชินไปแล้วสำหรับนิสิต
....ในเวลา..ที่ผ่านมา..เกือบ..4ปี...ที่แห่งนี้ได้ให้ความประทับใจ...รอยยิ้ม และคราบน้ำตา
แม้ว่ามันจะเป็นแค่ช่วงเวลาไม่มากนัก...แต่ความผูกพันธ์มิได้สั้นตามกาลเวลาแต่เพิ่มขึ้นทุกวินาที
เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเป็นสายใยที่ไม่มีวันตัดขาด
เปรียบเสมือนกับบ้านที่มีแต่ความอบอุ่น...บ้านหลังใหญ่ที่พร้อมรับสมาชิกใหม่ๆตลอดเวลา
0 Comments:
Post a Comment